opknopen
Dutch
Etymology
Compound of op + knopen.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈɔpˌknoː.pə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: op‧kno‧pen
Verb
opknopen
- (transitive) to hang, to string up (to execute by hanging)
- (transitive, of objects) to tie up
Inflection
| Inflection of opknopen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opknopen | |||
| past singular | knoopte op | |||
| past participle | opgeknoopt | |||
| infinitive | opknopen | |||
| gerund | opknopen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | knoop op | knoopte op | opknoop | opknoopte |
| 2nd person sing. (jij) | knoopt op | knoopte op | opknoopt | opknoopte |
| 2nd person sing. (u) | knoopt op | knoopte op | opknoopt | opknoopte |
| 2nd person sing. (gij) | knoopt op | knoopte op | opknoopt | opknoopte |
| 3rd person singular | knoopt op | knoopte op | opknoopt | opknoopte |
| plural | knopen op | knoopten op | opknopen | opknoopten |
| subjunctive sing.1 | knope op | knoopte op | opknope | opknoopte |
| subjunctive plur.1 | knopen op | knoopten op | opknopen | opknoopten |
| imperative sing. | knoop op | |||
| imperative plur.1 | knoopt op | |||
| participles | opknopend | opgeknoopt | ||
| 1) Archaic. | ||||