opiekunka
Polish
Etymology
From opiekun + -ka.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.pjɛˈkuŋ.ka/
Audio (file) - Rhymes: -uŋka
- Syllabification: o‧pie‧kun‧ka
Noun
opiekunka f (masculine opiekun)
- carer, caregiver
- guardian (of a minor)
- keeper (a person charged with caring for animals, e.g. at a zoo)
Declension
Declension of opiekunka
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | opiekunka | opiekunki |
| genitive | opiekunki | opiekunek |
| dative | opiekunce | opiekunkom |
| accusative | opiekunkę | opiekunki |
| instrumental | opiekunką | opiekunkami |
| locative | opiekunce | opiekunkach |
| vocative | opiekunko | opiekunki |
Related terms
adjective
- opiekuńczy
nouns
- opieka
- opiekuńczość
verbs
- opiekować impf
Further reading
- opiekunka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- opiekunka in Polish dictionaries at PWN