opiekun
Polish
Etymology
From opieka + -un.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔˈpjɛ.kun/
Audio (file) - Rhymes: -ɛkun
- Syllabification: o‧pie‧kun
Noun
opiekun m pers (feminine opiekunka)
- carer, caregiver
- guardian (of a minor)
- keeper (a person charged with caring for animals, e.g. at a zoo)
Declension
Declension of opiekun
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | opiekun | opiekunowie / opiekuni |
genitive | opiekuna | opiekunów |
dative | opiekunowi | opiekunom |
accusative | opiekuna | opiekunów |
instrumental | opiekunem | opiekunami |
locative | opiekunie | opiekunach |
vocative | opiekunie | opiekunowie / opiekuni |
Related terms
adjective
- opiekuńczy
nouns
- opieka
- opiekuńczość
verbs
- opiekować impf
Further reading
- opiekun in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- opiekun in Polish dictionaries at PWN