opgraven
Dutch
Etymology
From op + graven.
Pronunciation
Audio (file) - IPA(key): /ˈɔpˌxraːvə(n)/
Verb
opgraven
- to dig up, to excavate
Inflection
| Inflection of opgraven (strong class 6, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opgraven | |||
| past singular | groef op | |||
| past participle | opgegraven | |||
| infinitive | opgraven | |||
| gerund | opgraven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | graaf op | groef op | opgraaf | opgroef |
| 2nd person sing. (jij) | graaft op | groef op | opgraaft | opgroef |
| 2nd person sing. (u) | graaft op | groef op | opgraaft | opgroef |
| 2nd person sing. (gij) | graaft op | groeft op | opgraaft | opgroeft |
| 3rd person singular | graaft op | groef op | opgraaft | opgroef |
| plural | graven op | groeven op | opgraven | opgroeven |
| subjunctive sing.1 | grave op | groeve op | opgrave | opgroeve |
| subjunctive plur.1 | graven op | groeven op | opgraven | opgroeven |
| imperative sing. | graaf op | |||
| imperative plur.1 | graaft op | |||
| participles | opgravend | opgegraven | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- opgraving