opeten
Dutch
Etymology
From op (“up”) + eten (“eat”).
Pronunciation
Audio (file)
Verb
opeten
- to eat up, devour
Inflection
Inflection of opeten (strong class 5, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | opeten | |||
past singular | at op | |||
past participle | opgegeten | |||
infinitive | opeten | |||
gerund | opeten n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | eet op | at op | opeet | opat |
2nd person sing. (jij) | eet op | at op | opeet | opat |
2nd person sing. (u) | eet op | at op | opeet | opat |
2nd person sing. (gij) | eet op | at op | opeet | opat |
3rd person singular | eet op | at op | opeet | opat |
plural | eten op | aten op | opeten | opaten |
subjunctive sing.1 | ete op | ate op | opete | opate |
subjunctive plur.1 | eten op | aten op | opeten | opaten |
imperative sing. | eet op | |||
imperative plur.1 | eet op | |||
participles | opetend | opgegeten | ||
1) Archaic. |
Descendants
- → Sranan Tongo: opete (“vulture”)
Anagrams
- eten op