oormerk

oormerk

Dutch

Etymology

From oor (“ear”) +‎ merk (“mark”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈoːr.mɛrk/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: oor‧merk

Noun

oormerk n (plural oormerken, diminutive oormerkje n)

1. earmark
2. (obsolete) aim, goal
   • 1688, Willem Hendrick & Constantijn Huygens Jr., Declaratie van Syn Hoogheyt Wilhem Henrik, By der Gratie Gods Prince van Orangien, &c. Behelſende de redenen die Hem bewegen met de Wapenen in het Koningrijck van Engelant over te gaen, 13.

     (...) ſo hebben Wy geraedsaem gevonden mits deſen te Verklaren, dat gemelte expeditie met geen ander oormerk is ondernomen, als om een vry en wettigh Parlement, ſoo haeſt als doenlijk is, vergadert te hebben, (...)

   • 1771, J. P. Suszmilch, De Goddelyke Orde, heerschende in de Veranderingen van het Menschelyk Geslacht, vol. 1, part 2, tr. from German, publ. by Pieter Meijer, 631.

     Het was volſtrekt onrechtvaardig, tegen de oormerken des Wetgeevers, tegen de innerlyke ſchikking van het gemeenebeſt, volgens de beſte grondſtellingen der ſtaatkunde, door hem gemaakt, en tegen deszelfs waar belang strydende, dat de kleine afdeelingen des ſtaats bijeen getrokken en in groote landgoederen veranderd werden, als waardoor aan zo veele huisgezinnen onderhoud en beſtaan benomen werd.

   • 1781 September 5, Maandelijkse Nederlandse Mercurius, volume 52, 112.

     Het is onmoogelyk, voor als nog, te bepaalen, op hoedanige wyze men dit oormerk het best en het geſchiktst bereiken zal.

Synonyms

• (aim): oogmerk

Derived terms

• oormerken