oorbaar
Dutch
Etymology
From Middle Dutch orbare. Equivalent to oor- (“prefix meaning "original"”) + baren (“to carry”).
Adjective
oorbaar (comparative oorbaarder, superlative oorbaarst)
- (archaic) decent, proper
- Synonyms: (archaic) onoorbaar, ongepast, onwelvoeglijk
Inflection
| Inflection of oorbaar | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | oorbaar | |||
| inflected | oorbare | |||
| comparative | oorbaarder | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | oorbaar | oorbaarder | het oorbaarst het oorbaarste | |
| indefinite | m./f. sing. | oorbare | oorbaardere | oorbaarste |
| n. sing. | oorbaar | oorbaarder | oorbaarste | |
| plural | oorbare | oorbaardere | oorbaarste | |
| definite | oorbare | oorbaardere | oorbaarste | |
| partitive | oorbaars | oorbaarders | — | |
Derived terms
- oorbaarheid