ontweldigen
Dutch
Etymology
From ont- + geweldig + -en.
Pronunciation
- IPA(key): /ˌɔntˈʋɛl.də.xə(n)/
Audio (file) - Hyphenation: ont‧wel‧di‧gen
Verb
ontweldigen
- to take away by force, to plunder
Inflection
| Inflection of ontweldigen (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontweldigen | |||
| past singular | ontweldigde | |||
| past participle | ontweldigd | |||
| infinitive | ontweldigen | |||
| gerund | ontweldigen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontweldig | ontweldigde | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontweldigt | ontweldigde | ||
| 2nd person sing. (u) | ontweldigt | ontweldigde | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontweldigt | ontweldigde | ||
| 3rd person singular | ontweldigt | ontweldigde | ||
| plural | ontweldigen | ontweldigden | ||
| subjunctive sing.1 | ontweldige | ontweldigde | ||
| subjunctive plur.1 | ontweldigen | ontweldigden | ||
| imperative sing. | ontweldig | |||
| imperative plur.1 | ontweldigt | |||
| participles | ontweldigend | ontweldigd | ||
| 1) Archaic. | ||||
Related terms
- geweld
- overweldigen