ontbeerlijk
Dutch
Etymology
ontberen + -lijk
Adjective
ontbeerlijk (comparative ontbeerlijker, superlative ontbeerlijkst)
- dispensable, expendable
- lacking
Inflection
| Inflection of ontbeerlijk | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ontbeerlijk | |||
| inflected | ontbeerlijke | |||
| comparative | ontbeerlijker | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ontbeerlijk | ontbeerlijker | het ontbeerlijkst het ontbeerlijkste | |
| indefinite | m./f. sing. | ontbeerlijke | ontbeerlijkere | ontbeerlijkste |
| n. sing. | ontbeerlijk | ontbeerlijker | ontbeerlijkste | |
| plural | ontbeerlijke | ontbeerlijkere | ontbeerlijkste | |
| definite | ontbeerlijke | ontbeerlijkere | ontbeerlijkste | |
| partitive | ontbeerlijks | ontbeerlijkers | — | |
Derived terms
- onontbeerlijk