onderuithalen
Dutch
Etymology
From onderuit + halen.
Pronunciation
(file) - Hyphenation: on‧der‧uit‧ha‧len
Verb
onderuithalen
- to upend, to undo
Inflection
| Inflection of onderuithalen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onderuithalen | |||
| past singular | haalde onderuit | |||
| past participle | onderuitgehaald | |||
| infinitive | onderuithalen | |||
| gerund | onderuithalen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | haal onderuit | haalde onderuit | onderuithaal | onderuithaalde |
| 2nd person sing. (jij) | haalt onderuit | haalde onderuit | onderuithaalt | onderuithaalde |
| 2nd person sing. (u) | haalt onderuit | haalde onderuit | onderuithaalt | onderuithaalde |
| 2nd person sing. (gij) | haalt onderuit | haalde onderuit | onderuithaalt | onderuithaalde |
| 3rd person singular | haalt onderuit | haalde onderuit | onderuithaalt | onderuithaalde |
| plural | halen onderuit | haalden onderuit | onderuithalen | onderuithaalden |
| subjunctive sing.1 | hale onderuit | haalde onderuit | onderuithale | onderuithaalde |
| subjunctive plur.1 | halen onderuit | haalden onderuit | onderuithalen | onderuithaalden |
| imperative sing. | haal onderuit | |||
| imperative plur.1 | haalt onderuit | |||
| participles | onderuithalend | onderuitgehaald | ||
| 1) Archaic. | ||||