onderduiken
Dutch
Etymology
onder + duiken
Pronunciation
(file) - Hyphenation: on‧der‧dui‧ken
Verb
onderduiken
- (ergative) to submerge, to submerse
- (ergative) to hide from authorities
Inflection
| Inflection of onderduiken (strong class 2, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | onderduiken | |||
| past singular | dook onder | |||
| past participle | ondergedoken | |||
| infinitive | onderduiken | |||
| gerund | onderduiken n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | duik onder | dook onder | onderduik | onderdook |
| 2nd person sing. (jij) | duikt onder | dook onder | onderduikt | onderdook |
| 2nd person sing. (u) | duikt onder | dook onder | onderduikt | onderdook |
| 2nd person sing. (gij) | duikt onder | dookt onder | onderduikt | onderdookt |
| 3rd person singular | duikt onder | dook onder | onderduikt | onderdook |
| plural | duiken onder | dooken onder | onderduiken | onderdooken |
| subjunctive sing.1 | duike onder | dooke onder | onderduike | onderdooke |
| subjunctive plur.1 | duiken onder | dooken onder | onderduiken | onderdooken |
| imperative sing. | duik onder | |||
| imperative plur.1 | duikt onder | |||
| participles | onderduikend | ondergedoken | ||
| 1) Archaic. | ||||