onderdoen

onderdoen

Dutch

Etymology 1

From onder- +‎ doen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈdun/
• Hyphenation: on‧der‧doen
• Rhymes: -un

Verb

onderdoen

1. (transitive, dated) to subjugate

Inflection

Inflection of onderdoen (strong class non-standard, irregular, prefixed)
infinitive	onderdoen
past singular	onderdeed
past participle	onderdaan
infinitive	onderdoen
gerund	onderdoen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderdoe	onderdeed
2nd person sing. (jij)	onderdoet	onderdeed
2nd person sing. (u)	onderdoet	onderdeed
2nd person sing. (gij)	onderdoet	onderdeedt
3rd person singular	onderdoet	onderdeed
plural	onderdoen	onderdeden
subjunctive sing.1	onderdoe	onderdede
subjunctive plur.1	onderdoen	onderdeden
imperative sing.	onderdoe
imperative plur.1	onderdoet
participles	onderdoend	onderdaan
1) Archaic.

Related terms

• onderdaan

Etymology 2

From onder +‎ doen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔn.dərˌdun/
• Hyphenation: on‧der‧doen

Verb

onderdoen

1. (transitive) to place underneath
2. (intransitive) to be inferior

Inflection

Inflection of onderdoen (strong class non-standard, irregular, separable)
infinitive	onderdoen
past singular	deed onder
past participle	ondergedaan
infinitive	onderdoen
gerund	onderdoen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	doe onder	deed onder	onderdoe	onderdeed
2nd person sing. (jij)	doet onder	deed onder	onderdoet	onderdeed
2nd person sing. (u)	doet onder	deed onder	onderdoet	onderdeed
2nd person sing. (gij)	doet onder	deedt onder	onderdoet	onderdeedt
3rd person singular	doet onder	deed onder	onderdoet	onderdeed
plural	doen onder	deden onder	onderdoen	onderdeden
subjunctive sing.1	doe onder	dede onder	onderdoe	onderdede
subjunctive plur.1	doen onder	deden onder	onderdoen	onderdeden
imperative sing.	doe onder
imperative plur.1	doet onder
participles	onderdoend	ondergedaan
1) Archaic.