Oksanen
Finnish
Etymology
From oksa (“branch”) + -nen mainly in late 19th and early 20th centuries.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈoksɑnen/
- Hyphenation: Ok‧sa‧nen
Proper noun
Oksanen
- A surname.
Declension
Inflection of Oksanen (Kotus type 38/nainen, no gradation) | |||
---|---|---|---|
nominative | Oksanen | Oksaset | |
genitive | Oksasen | Oksasten Oksasien | |
partitive | Oksasta | Oksasia | |
illative | Oksaseen | Oksasiin | |
singular | plural | ||
nominative | Oksanen | Oksaset | |
accusative | nom. | Oksanen | Oksaset |
gen. | Oksasen | ||
genitive | Oksasen | Oksasten Oksasien | |
partitive | Oksasta | Oksasia | |
inessive | Oksasessa | Oksasissa | |
elative | Oksasesta | Oksasista | |
illative | Oksaseen | Oksasiin | |
adessive | Oksasella | Oksasilla | |
ablative | Oksaselta | Oksasilta | |
allative | Oksaselle | Oksasille | |
essive | Oksasena | Oksasina | |
translative | Oksaseksi | Oksasiksi | |
instructive | — | Oksasin | |
abessive | Oksasetta | Oksasitta | |
comitative | — | Oksasineen |
Anagrams
- onnekas