ofgesinn

ofgesinn

Luxembourgish

Verb

ofgesinn (third-person singular present gesäit of, preterite gesouch of, past participle ofgesinn, past subjunctive geséich of, auxiliary verb hunn)

1. to pick up from somebody; to read someone's expression

Conjugation

    conjugation of ofgesinn

infinitive		ofgesinn
participle		ofgesinn
auxiliary		hunn
		singular			plural
		1st person ech	2nd person du	3rd person hien/si/hatt	1st person mir	2nd person dir	3rd person si
indicative	present simple	gesinn of	gesäis of	gesäit of	gesinn of	gesitt of	gesinn of
	preterite	gesouch of	gesouchs of	gesouch of	gesouchen of	gesoucht of	gesouchen of
	present perfect	hunn ofgesinn	hues ofgesinn	huet ofgesinn	hunn ofgesinn	hutt ofgesinn	hunn ofgesinn
	past perfect	hat ofgesinn	has ofgesinn	hat ofgesinn	haten ofgesinn	hat ofgesinn	haten ofgesinn
	future simple	wäert ofgesinn	wäerts ofgesinn	wäert ofgesinn	wäerten ofgesinn	wäert ofgesinn	wäerten ofgesinn
	future perfect	wäert ofgesinn hunn	wäerts ofgesinn hunn	wäert ofgesinn hunn	wäerten ofgesinn hunn	wäert ofgesinn hunn	wäerten ofgesinn hunn
conditional	simple	geséich of	geséichs of	geséich of	geséichen of	geséicht of	geséichen of
	present	géif ofgesinn	géifs ofgesinn	géif ofgesinn	géifen ofgesinn	géif ofgesinn	géifen ofgesinn
	perfect	hätt ofgesinn	häss ofgesinn	hätt ofgesinn	hätten ofgesinn	hätt ofgesinn	hätten ofgesinn
imperative	affirmative	–	geséi of	—	—	gesitt of	—