officio
See also: offício and officiò
Italian
Pronunciation
- IPA(key): /ofˈfi.t͡ʃo/
- Rhymes: -itʃo
- Hyphenation: of‧fì‧cio
Noun
officio m (plural offici)
- (dated) Alternative form of ufficio
Verb
officio
- first-person singular present indicative of officiare
Latin
Alternative forms
- obfaciō
Etymology
From Proto-Italic *opifakjō. Equivalent to ob- (“against”) + faciō (“make, act”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ofˈfi.ki.oː/, [ɔfˈfɪkioː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ofˈfi.t͡ʃi.o/, [ofˈfiːt͡ʃio]
Verb
officiō (present infinitive officere, perfect active offēcī, supine offectum); third conjugation iō-variant
- I obstruct, hinder, block
- Synonyms: supprimō, intersaepiō, moror, prohibeō, impediō, refrēnō, obstruō, dētineō, retineō, arceō, cohibeō, inclūdō, perimō, obstō, tardō, premō, reprimō, saepiō, comprimō, sustentō
- Antonyms: līberō, eximō, vindicō, servō, exonerō, absolvō, excipiō, ēmittō
- (figuratively) I stand in the way of, oppose
- Synonyms: adversor, obstō, resistō, vetō, dīvertō, restō, recūsō, subsistō, repugnō, refrāgor, oppōnō, obversor
- I am detrimental or hurtful to (+ dative)
- Antonyms: iuvō, adiuvō, foveō, assistō, prōficiō, prōsum, adiūtō
Conjugation
Conjugation of officiō (third conjugation iō-variant) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | officiō | officis | officit | officimus | officitis | officiunt |
imperfect | officiēbam | officiēbās | officiēbat | officiēbāmus | officiēbātis | officiēbant | |
future | officiam | officiēs | officiet | officiēmus | officiētis | officient | |
perfect | offēcī | offēcistī | offēcit | offēcimus | offēcistis | offēcērunt, offēcēre | |
pluperfect | offēceram | offēcerās | offēcerat | offēcerāmus | offēcerātis | offēcerant | |
future perfect | offēcerō | offēceris | offēcerit | offēcerimus | offēceritis | offēcerint | |
passive | present | officior | officeris, officere | officitur | officimur | officiminī | officiuntur |
imperfect | officiēbar | officiēbāris, officiēbāre | officiēbātur | officiēbāmur | officiēbāminī | officiēbantur | |
future | officiar | officiēris, officiēre | officiētur | officiēmur | officiēminī | officientur | |
perfect | offectus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | offectus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | offectus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | officiam | officiās | officiat | officiāmus | officiātis | officiant |
imperfect | officerem | officerēs | officeret | officerēmus | officerētis | officerent | |
perfect | offēcerim | offēcerīs | offēcerit | offēcerīmus | offēcerītis | offēcerint | |
pluperfect | offēcissem | offēcissēs | offēcisset | offēcissēmus | offēcissētis | offēcissent | |
passive | present | officiar | officiāris, officiāre | officiātur | officiāmur | officiāminī | officiantur |
imperfect | officerer | officerēris, officerēre | officerētur | officerēmur | officerēminī | officerentur | |
perfect | offectus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | offectus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | office | — | — | officite | — |
future | — | officitō | officitō | — | officitōte | officiuntō | |
passive | present | — | officere | — | — | officiminī | — |
future | — | officitor | officitor | — | — | officiuntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | officere | offēcisse | offectūrum esse | officī | offectum esse | offectum īrī | |
participles | officiēns | — | offectūrus | — | offectus | officiendus, officiundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
officiendī | officiendō | officiendum | officiendō | offectum | offectū |
Noun
officiō n
- dative/ablative singular of officium
Derived terms
- ex officio
References
- “officio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “officio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to look after, guard a person's interests, welfare: rationibus alicuius prospicere or consulere (opp. officere, obstare, adversari)
- to obscure the mental vision: mentis quasi luminibus officere (vid. sect. XIII. 6) or animo caliginem offundere
- to obstruct a person's view, shut out his light by building: luminibus alicuius obstruere, officere
- (ambiguous) to perform the last rites for a person: supremo officio in aliquem fungi
- (ambiguous) to do one's duty: officio suo satisfacere (Div. in Caec. 14. 47)
- (ambiguous) to do one's duty: officio suo fungi
- (ambiguous) to neglect one's duty: ab officio discedere
- (ambiguous) to neglect one's duty: de, ab officio decedere
- (ambiguous) to neglect one's duty: officio suo deesse (Fam. 7. 3)
- (ambiguous) to remain faithful to one's duty: in officio manere (Att. 1. 3)
- (ambiguous) to let oneself be perverted from one's duty: ab officio abduci, avocari
- (ambiguous) without violating, neglecting one's duty: salvo officio (Off. 3. 1. 4)
- (ambiguous) to keep good discipline amongst one's men: milites coercere et in officio continere (B. C. 1. 67. 4)
- (ambiguous) to keep some one in subjection: aliquem in officio continere
- (ambiguous) to remain in subjection: in officio manere, permanere
- to look after, guard a person's interests, welfare: rationibus alicuius prospicere or consulere (opp. officere, obstare, adversari)
- officio in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016
Portuguese
Noun
officio m (plural officios)
- Obsolete spelling of ofício