octoviratus
Latin
Etymology
From octōvir + -ātus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ok.toː.wiˈraː.tus/, [ɔk.toː.wɪˈraː.tʊs]
Noun
octōvirātus m (genitive octōvirātūs); fourth declension
- octovirate (rank or office of an octovir)
Declension
Fourth declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | octōvirātus | octōvirātūs |
Genitive | octōvirātūs | octōvirātuum |
Dative | octōvirātuī | octōvirātibus |
Accusative | octōvirātum | octōvirātūs |
Ablative | octōvirātū | octōvirātibus |
Vocative | octōvirātus | octōvirātūs |
References
- octoviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette