oburęczny
Polish
Etymology
From obu- + ręczny.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔ.buˈrɛn.t͡ʂnɨ/
Adjective
oburęczny (not comparable)
- ambidextrous
Declension
declension of oburęczny
case | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
m pers or m anim | m inan | n | f | m pers | other | ||
nominative, vocative | oburęczny | oburęczne | oburęczna | oburęczni | oburęczne | ||
genitive | oburęcznego | oburęcznej | oburęcznych | ||||
dative | oburęcznemu | oburęcznym | |||||
accusative | oburęcznego | oburęczny | oburęczne | oburęczną | oburęcznych | oburęczne | |
instrumental | oburęcznym | oburęcznymi | |||||
locative | oburęcznej | oburęcznych |
Related terms
- oburęczność
Further reading
- oburęczny in Polish dictionaries at PWN