obur
Turkish
Etymology
From Proto-Turkic *ōpur, from *ōp- (“to gulp down, to swallow”). Cognate with Kazakh обыр (obır, “gluttonous”), Kumyk обор (obor), etc.
Adjective
obur
- gluttonous
- greedy
Declension
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | obur | |
Definite accusative | oburu | |
Singular | Plural | |
Nominative | obur | oburlar |
Definite accusative | oburu | oburları |
Dative | obura | oburlara |
Locative | oburda | oburlarda |
Ablative | oburdan | oburlardan |
Genitive | oburun | oburların |
Further reading
- obur in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu