obtundo
Latin
Etymology
From ob- (“upon”) + tundo (“I strike”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /obˈtun.doː/, [ɔpˈt̪ʊn̪d̪oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /obˈtun.do/, [obˈt̪un̪d̪o]
Verb
obtundō (present infinitive obtundere, perfect active obtudī, supine obtūsum); third conjugation
- I strike, beat or batter
- I blunt
- I deafen
- I buffet
Conjugation
Conjugation of obtundō (third conjugation) | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
indicative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | obtundō | obtundis | obtundit | obtundimus | obtunditis | obtundunt |
imperfect | obtundēbam | obtundēbās | obtundēbat | obtundēbāmus | obtundēbātis | obtundēbant | |
future | obtundam | obtundēs | obtundet | obtundēmus | obtundētis | obtundent | |
perfect | obtudī | obtudistī | obtudit | obtudimus | obtudistis | obtudērunt, obtudēre | |
pluperfect | obtuderam | obtuderās | obtuderat | obtuderāmus | obtuderātis | obtuderant | |
future perfect | obtuderō | obtuderis | obtuderit | obtuderimus | obtuderitis | obtuderint | |
passive | present | obtundor | obtunderis, obtundere | obtunditur | obtundimur | obtundiminī | obtunduntur |
imperfect | obtundēbar | obtundēbāris, obtundēbāre | obtundēbātur | obtundēbāmur | obtundēbāminī | obtundēbantur | |
future | obtundar | obtundēris, obtundēre | obtundētur | obtundēmur | obtundēminī | obtundentur | |
perfect | obtūsus + present active indicative of sum | ||||||
pluperfect | obtūsus + imperfect active indicative of sum | ||||||
future perfect | obtūsus + future active indicative of sum | ||||||
subjunctive | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | obtundam | obtundās | obtundat | obtundāmus | obtundātis | obtundant |
imperfect | obtunderem | obtunderēs | obtunderet | obtunderēmus | obtunderētis | obtunderent | |
perfect | obtuderim | obtuderīs | obtuderit | obtuderīmus | obtuderītis | obtuderint | |
pluperfect | obtudissem | obtudissēs | obtudisset | obtudissēmus | obtudissētis | obtudissent | |
passive | present | obtundar | obtundāris, obtundāre | obtundātur | obtundāmur | obtundāminī | obtundantur |
imperfect | obtunderer | obtunderēris, obtunderēre | obtunderētur | obtunderēmur | obtunderēminī | obtunderentur | |
perfect | obtūsus + present active subjunctive of sum | ||||||
pluperfect | obtūsus + imperfect active subjunctive of sum | ||||||
imperative | singular | plural | |||||
first | second | third | first | second | third | ||
active | present | — | obtunde | — | — | obtundite | — |
future | — | obtunditō | obtunditō | — | obtunditōte | obtunduntō | |
passive | present | — | obtundere | — | — | obtundiminī | — |
future | — | obtunditor | obtunditor | — | — | obtunduntor | |
non-finite forms | active | passive | |||||
present | perfect | future | present | perfect | future | ||
infinitives | obtundere | obtudisse | obtūsūrum esse | obtundī | obtūsum esse | obtūsum īrī | |
participles | obtundēns | — | obtūsūrus | — | obtūsus | obtundendus, obtundundus | |
verbal nouns | gerund | supine | |||||
genitive | dative | accusative | ablative | accusative | ablative | ||
obtundendī | obtundendō | obtundendum | obtundendō | obtūsum | obtūsū |
Descendants
- English: obtuse
- Italian: ottundere
References
- “obtundo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “obtundo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- obtundo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
- Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to din a thing into a person's ears: aures alicuius obtundere or simply obtundere (aliquem)
- to din a thing into a person's ears: aures alicuius obtundere or simply obtundere (aliquem)
- obtuse in The Century Dictionary, New York, N.Y.: The Century Co., 1911