obstupefactus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of obstupefaciō.
Participle
obstupefactus m (feminine obstupefacta, neuter obstupefactum); first/second declension
- astonished, amazed, astounded, stupefied
- stunned, paralysed
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | obstupefactus | obstupefacta | obstupefactum | obstupefactī | obstupefactae | obstupefacta | |
Genitive | obstupefactī | obstupefactae | obstupefactī | obstupefactōrum | obstupefactārum | obstupefactōrum | |
Dative | obstupefactō | obstupefactae | obstupefactō | obstupefactīs | obstupefactīs | obstupefactīs | |
Accusative | obstupefactum | obstupefactam | obstupefactum | obstupefactōs | obstupefactās | obstupefacta | |
Ablative | obstupefactō | obstupefactā | obstupefactō | obstupefactīs | obstupefactīs | obstupefactīs | |
Vocative | obstupefacte | obstupefacta | obstupefactum | obstupefactī | obstupefactae | obstupefacta |
References
- obstupefactus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- obstupefactus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette