obrzucić
Polish
Etymology
From ob- + rzucić.
Pronunciation
- IPA(key): /ɔbˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
- Syllabification: ob‧rzu‧cić
Verb
obrzucić pf (imperfective obrzucać)
- (transitive) to pelt, to bombard
Conjugation
Conjugation of obrzucić pf
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
infinitive | obrzucić | |||||
future tense | 1st | obrzucę | obrzucimy | |||
2nd | obrzucisz | obrzucicie | ||||
3rd | obrzuci | obrzucą | ||||
impersonal | obrzuci się | |||||
past tense | 1st | obrzuciłem | obrzuciłam | obrzuciliśmy | obrzuciłyśmy | |
2nd | obrzuciłeś | obrzuciłaś | obrzuciliście | obrzuciłyście | ||
3rd | obrzucił | obrzuciła | obrzuciło | obrzucili | obrzuciły | |
impersonal | obrzucono | |||||
conditional | 1st | obrzuciłbym | obrzuciłabym | obrzucilibyśmy | obrzuciłybyśmy | |
2nd | obrzuciłbyś | obrzuciłabyś | obrzucilibyście | obrzuciłybyście | ||
3rd | obrzuciłby | obrzuciłaby | obrzuciłoby | obrzuciliby | obrzuciłyby | |
impersonal | obrzucono by | |||||
imperative | 1st | niech obrzucę | obrzućmy | |||
2nd | obrzuć | obrzućcie | ||||
3rd | niech obrzuci | niech obrzucą | ||||
passive adjectival participle | obrzucony | obrzucona | obrzucone | obrzuceni | obrzucone | |
anterior adverbial participle | obrzuciwszy | |||||
verbal noun | obrzucenie |
Derived terms
verbs
- obrzucać błotem impf, obrzucić błotem pf
Further reading
- obrzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obrzucić in Polish dictionaries at PWN