oblimatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of oblīmō.
Participle
oblīmātus m (feminine oblīmāta, neuter oblīmātum); first/second declension
- obscured
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | oblīmātus | oblīmāta | oblīmātum | oblīmātī | oblīmātae | oblīmāta | |
Genitive | oblīmātī | oblīmātae | oblīmātī | oblīmātōrum | oblīmātārum | oblīmātōrum | |
Dative | oblīmātō | oblīmātae | oblīmātō | oblīmātīs | oblīmātīs | oblīmātīs | |
Accusative | oblīmātum | oblīmātam | oblīmātum | oblīmātōs | oblīmātās | oblīmāta | |
Ablative | oblīmātō | oblīmātā | oblīmātō | oblīmātīs | oblīmātīs | oblīmātīs | |
Vocative | oblīmāte | oblīmāta | oblīmātum | oblīmātī | oblīmātae | oblīmāta |