oblimans
Latin
Etymology
Present participle of oblīmō.
Participle
oblīmāns m or f or n (genitive oblīmantis); third declension
- obscuring
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | oblīmāns | oblīmāns | oblīmantēs | oblīmantia | |
Genitive | oblīmantis | oblīmantis | oblīmantium | oblīmantium | |
Dative | oblīmantī | oblīmantī | oblīmantibus | oblīmantibus | |
Accusative | oblīmantem | oblīmāns | oblīmantēs, oblīmantīs | oblīmantia | |
Ablative | oblīmante, oblīmantī1 | oblīmante, oblīmantī1 | oblīmantibus | oblīmantibus | |
Vocative | oblīmāns | oblīmāns | oblīmantēs | oblīmantia |
1When used purely as an adjective.