náisiúnaigh
Irish
Etymology
náisiún (“nation”) + -igh
Verb
náisiúnaigh (present analytic náisiúnaíonn, future analytic náisiúnóidh, verbal noun náisiúnú, past participle náisiúnaithe)
- to nationalize
Conjugation
Second Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | náisiúnaím | náisiúnaíonn tú; náisiúnaír† | náisiúnaíonn sé, sí | náisiúnaímid; náisiúnaíonn muid | náisiúnaíonn sibh | náisiúnaíonn siad; náisiúnaíd† | a náisiúnaíonn; a náisiúnaíos | náisiúnaítear |
past | náisiúnaigh mé; náisiúnaíos | náisiúnaigh tú; náisiúnaís | náisiúnaigh sé, sí | náisiúnaíomar; náisiúnaigh muid | náisiúnaigh sibh; náisiúnaíobhair | náisiúnaigh siad; náisiúnaíodar | a náisiúnaigh / ar náisiúnaigh* | náisiúnaíodh | |
past habitual | náisiúnaínn | náisiúnaíteá | náisiúnaíodh sé, sí | náisiúnaímis; náisiúnaíodh muid | náisiúnaíodh sibh | náisiúnaídís; náisiúnaíodh siad | a náisiúnaíodh / a náisiúnaíodh* | náisiúnaítí | |
future | náisiúnóidh mé; náisiúnód; náisiúnóchaidh mé† | náisiúnóidh tú; náisiúnóir†; náisiúnóchaidh tú† | náisiúnóidh sé, sí; náisiúnóchaidh sé, sí† | náisiúnóimid; náisiúnóidh muid; náisiúnóchaimid†; náisiúnóchaidh muid† | náisiúnóidh sibh; náisiúnóchaidh sibh† | náisiúnóidh siad; náisiúnóid†; náisiúnóchaidh siad† | a náisiúnóidh; a náisiúnós; a náisiúnóchaidh†; a náisiúnóchas† | náisiúnófar; náisiúnóchar† | |
conditional | náisiúnóinn; náisiúnóchainn† | náisiúnófá; náisiúnóchthᆠ| náisiúnódh sé, sí; náisiúnóchadh sé, sí† | náisiúnóimis; náisiúnódh muid; náisiúnóchaimis†; náisiúnóchadh muid† | náisiúnódh sibh; náisiúnóchadh sibh† | náisiúnóidís; náisiúnódh siad; náisiúnóchadh siad† | a náisiúnódh; a náisiúnóchadh† / a náisiúnódh*; a náisiúnóchadh*† | náisiúnófaí; náisiúnóchthaí† | |
subjunctive | present | go náisiúnaí mé; go náisiúnaíod† | go náisiúnaí tú; go náisiúnaír† | go náisiúnaí sé, sí | go náisiúnaímid; go náisiúnaí muid | go náisiúnaí sibh | go náisiúnaí siad; go náisiúnaíd† | — | go náisiúnaítear |
past | dá náisiúnaínn | dá náisiúnaíteá | dá náisiúnaíodh sé, sí | dá náisiúnaímis; dá náisiúnaíodh muid | dá náisiúnaíodh sibh | dá náisiúnaídís; dá náisiúnaíodh siad | — | dá náisiúnaítí | |
imperative | náisiúnaím | náisiúnaigh | náisiúnaíodh sé, sí | náisiúnaímis | náisiúnaígí; náisiúnaídh† | náisiúnaídís | — | náisiúnaítear | |
verbal noun | náisiúnú | ||||||||
past participle | náisiúnaithe |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
Adjective
náisiúnaigh
- vocative singular masculine of náisiúnach
- genitive singular masculine of náisiúnach
- (archaic) dative singular feminine of náisiúnach