numerius
See also: Numerius
Latin
Etymology
From numerus (“number”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /nuˈme.ri.us/, [nʊˈmɛ.ri.ʊs]
Adjective
numerius (feminine numeria, neuter numerium); first/second declension
- Of or belonging to a number; numeral.
Inflection
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | numerius | numeria | numerium | numeriī | numeriae | numeria | |
Genitive | numeriī | numeriae | numeriī | numeriōrum | numeriārum | numeriōrum | |
Dative | numeriō | numeriō | numeriīs | ||||
Accusative | numerium | numeriam | numerium | numeriōs | numeriās | numeria | |
Ablative | numeriō | numeriā | numeriō | numeriīs | |||
Vocative | numerie | numeria | numerium | numeriī | numeriae | numeria |
Synonyms
- (numeral): numerālis
Related terms
- numerābilis
- numerālis
- numerārius
- numerātiō
- numerātor
- numerātus
- numerō
- numerōsē
- numerōsitās
- numerōsiter
- numerōsus
- numerus
References
- numerius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- numerius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette
- numerius in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray