novita
Romanian
Etymology
From Italian novitá.
Noun
novita f (plural novitale)
- (dated) novelty
Declension
Declension of novita
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) novita | novitaua | (niște) novitale | novitalele |
genitive/dative | (unei) novitale | novitalei | (unor) novitale | novitalelor |
vocative | novita | novitalelor |