Novatus
See also: novatus
Latin
Etymology
From novātus.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /noˈu̯aː.tus/, [noˈu̯äːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /noˈva.tus/, [noˈväːt̪us]
Proper noun
Novātus m sg (genitive Novātī); second declension
- A Roman cognomen — famously held by:
- Junius Novatus, a Roman man who wrote a letter against Augustus
Declension
Second-declension noun, singular only.
Case | Singular |
---|---|
Nominative | Novātus |
Genitive | Novātī |
Dative | Novātō |
Accusative | Novātum |
Ablative | Novātō |
Vocative | Novāte |
References
- Novatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette