anteitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of anteeō.
Participle
anteitus m (feminine anteita, neuter anteitum); first/second declension
- preceded
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| Nominative | anteitus | anteita | anteitum | anteitī | anteitae | anteita | |
| Genitive | anteitī | anteitae | anteitī | anteitōrum | anteitārum | anteitōrum | |
| Dative | anteitō | anteitae | anteitō | anteitīs | anteitīs | anteitīs | |
| Accusative | anteitum | anteitam | anteitum | anteitōs | anteitās | anteita | |
| Ablative | anteitō | anteitā | anteitō | anteitīs | anteitīs | anteitīs | |
| Vocative | anteite | anteita | anteitum | anteitī | anteitae | anteita | |