niemieć

See also: niemiec and Niemiec

Polish

Inherited from Proto-Slavic *něměti, from *němъ + *-ěti. By surface analysis, niemy +‎ -eć.

niemieć impf

Conjugation of niemieć impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		niemieć
present tense	1^st	niemieję			niemiejemy
	2^nd	niemiejesz			niemiejecie
	3^rd	niemieje			niemieją
	impersonal	niemieje się
past tense	1^st	niemiałem	niemiałam		niemieliśmy	niemiałyśmy
	2^nd	niemiałeś	niemiałaś		niemieliście	niemiałyście
	3^rd	niemiał	niemiała	niemiało	niemieli	niemiały
	impersonal	niemiano
future tense	1^st	będę niemiał, będę niemieć	będę niemiała, będę niemieć		będziemy niemieli, będziemy niemieć	będziemy niemiały, będziemy niemieć
	2^nd	będziesz niemiał, będziesz niemieć	będziesz niemiała, będziesz niemieć		będziecie niemieli, będziecie niemieć	będziecie niemiały, będziecie niemieć
	3^rd	będzie niemiał, będzie niemieć	będzie niemiała, będzie niemieć	będzie niemiało, będzie niemieć	będą niemieli, będą niemieć	będą niemiały, będą niemieć
	impersonal	będzie niemieć się
conditional	1^st	niemiałbym	niemiałabym		niemielibyśmy	niemiałybyśmy
	2^nd	niemiałbyś	niemiałabyś		niemielibyście	niemiałybyście
	3^rd	niemiałby	niemiałaby	niemiałoby	niemieliby	niemiałyby
	impersonal	niemiano by
imperative	1^st	niech niemieję			niemiejmy
	2^nd	niemiej			niemiejcie
	3^rd	niech niemieje			niech niemieją
active adjectival participle		niemiejący	niemiejąca	niemiejące	niemiejący	niemiejące
contemporary adverbial participle		niemiejąc
verbal noun		niemienie