nemorivagus
Latin
Etymology
From nemus (“grove; wood”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ne.moˈri.wa.ɡus/, [nɛ.mɔˈrɪ.wa.ɡʊs]
Adjective
nemorivagus (feminine nemorivaga, neuter nemorivagum); first/second declension
- wandering in the woods
Declension
First/second declension.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | nemorivagus | nemorivaga | nemorivagum | nemorivagī | nemorivagae | nemorivaga | |
Genitive | nemorivagī | nemorivagae | nemorivagī | nemorivagōrum | nemorivagārum | nemorivagōrum | |
Dative | nemorivagō | nemorivagae | nemorivagō | nemorivagīs | nemorivagīs | nemorivagīs | |
Accusative | nemorivagum | nemorivagam | nemorivagum | nemorivagōs | nemorivagās | nemorivaga | |
Ablative | nemorivagō | nemorivagā | nemorivagō | nemorivagīs | nemorivagīs | nemorivagīs | |
Vocative | nemorivage | nemorivaga | nemorivagum | nemorivagī | nemorivagae | nemorivaga |
Related terms
- nemoralis
References
- nemorivagus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- nemorivagus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- nemorivagus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette