annuntians
Latin
Etymology
Present participle of annūntiō.
Participle
annūntiāns m, f, n (genitive annūntiantis); third declension
- Alternative form of adnūntiāns
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | annūntiāns | annūntiāns | annūntiantēs | annūntiantia | |
Genitive | annūntiantis | annūntiantis | annūntiantium | annūntiantium | |
Dative | annūntiantī | annūntiantī | annūntiantibus | annūntiantibus | |
Accusative | annūntiantem | annūntiāns | annūntiantēs, annūntiantīs | annūntiantia | |
Ablative | annūntiante, annūntiantī1 | annūntiante, annūntiantī1 | annūntiantibus | annūntiantibus | |
Vocative | annūntiāns | annūntiāns | annūntiantēs | annūntiantia |
1When used purely as an adjective.