naznačit
Czech
Etymology
From na- + značit
Pronunciation
- IPA(key): [ˈnaznat͡ʃɪt]
Audio (file)
Verb
naznačit pf (imperfective naznačovat)
- to insinuate (to hint at something; to suggest or express an idea indirectly)
Conjugation
Conjugation
| Present forms | indicative | imperative | ||
| singular | plural | singular | plural | |
| 1st person | naznačím | naznačíme | — | naznačme |
| 2nd person | naznačíš | naznačíte | naznač | naznačte |
| 3rd person | naznačí | naznačí | — | — |
| The verb naznačit does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
| Participles | Past participles | Passive participles | ||
| singular | plural | singular | plural | |
| masculine animate | naznačil | naznačili | naznačen | naznačeni |
| masculine inanimate | naznačily | naznačeny | ||
| feminine | naznačila | naznačily | naznačena | naznačeny |
| neuter | naznačilo | naznačila | naznačeno | naznačena |
| Transgressives | present | past |
| masculine singular | — | naznačiv |
| feminine + neuter singular | — | naznačivši |
| plural | — | naznačivše |