annualis
Latin
Etymology
annus (“year”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /an.nuˈaː.lis/, [an.nʊˈaː.lɪs]
Adjective
annuālis (neuter annuāle); third declension
- one-year-old
Inflection
Third declension.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | annuālis | annuāle | annuālēs | annuālia | |
Genitive | annuālis | annuālium | |||
Dative | annuālī | annuālibus | |||
Accusative | annuālem | annuāle | annuālēs, annuālīs | annuālia | |
Ablative | annuālī | annuālibus | |||
Vocative | annuālis | annuāle | annuālēs | annuālia |
References
- annualis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- annualis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire Illustré Latin-Français, Hachette