nastręczyć
Polish
Etymology
From na- + stręczyć.
Pronunciation
- IPA(key): /nasˈtrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
- Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
- Syllabification: nas‧trę‧czyć
Verb
nastręczyć pf (imperfective nastręczać)
- (transitive) to pander
- (reflexive, dated) to bechance, to befall, to happen
- Synonyms: nadarzyć się, przytrafić się
- (reflexive, dated) to impose oneself
- Synonym: narzucić się
Conjugation
Conjugation of nastręczyć pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | nastręczyć | |||||
| future tense | 1st | nastręczę | nastręczymy | |||
| 2nd | nastręczysz | nastręczycie | ||||
| 3rd | nastręczy | nastręczą | ||||
| impersonal | nastręczy się | |||||
| past tense | 1st | nastręczyłem | nastręczyłam | nastręczyliśmy | nastręczyłyśmy | |
| 2nd | nastręczyłeś | nastręczyłaś | nastręczyliście | nastręczyłyście | ||
| 3rd | nastręczył | nastręczyła | nastręczyło | nastręczyli | nastręczyły | |
| impersonal | nastręczono | |||||
| conditional | 1st | nastręczyłbym | nastręczyłabym | nastręczylibyśmy | nastręczyłybyśmy | |
| 2nd | nastręczyłbyś | nastręczyłabyś | nastręczylibyście | nastręczyłybyście | ||
| 3rd | nastręczyłby | nastręczyłaby | nastręczyłoby | nastręczyliby | nastręczyłyby | |
| impersonal | nastręczono by | |||||
| imperative | 1st | niech nastręczę | nastręczmy | |||
| 2nd | nastręcz | nastręczcie | ||||
| 3rd | niech nastręczy | niech nastręczą | ||||
| passive adjectival participle | nastręczony | nastręczona | nastręczone | nastręczeni | nastręczone | |
| anterior adverbial participle | nastręczywszy | |||||
| verbal noun | nastręczenie | |||||
Related terms
noun
- stręczyciel
Further reading
- nastręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- nastręczyć in Polish dictionaries at PWN