narzeczony
Polish
Etymology
Inherited from Old Polish narzec + -ony.
Pronunciation
- IPA(key): /na.ʐɛˈt͡ʂɔ.nɨ/
Audio (file) - Rhymes: -ɔnɨ
- Syllabification: na‧rze‧czo‧ny
Noun
narzeczony m pers (feminine narzeczona)
- fiancé
Usage notes
The plural of this masculine form is also used to refer to couples.
Declension
Declension of narzeczony
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | narzeczony | narzeczeni |
genitive | narzeczonego | narzeczonych |
dative | narzeczonemu | narzeczonym |
accusative | narzeczonego | narzeczonych |
instrumental | narzeczonym | narzeczonymi |
locative | narzeczonym | narzeczonych |
vocative | narzeczony | narzeczeni |
Further reading
- narzeczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- narzeczony in Polish dictionaries at PWN