namówić
Polish
Etymology
From na- + mówić.
Pronunciation
- IPA(key): /naˈmu.vit͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -uvit͡ɕ
- Syllabification: na‧mó‧wić
Verb
namówić pf (imperfective namawiać)
- (transitive) to persuade, to encourage
Conjugation
Conjugation of namówić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | namówić | |||||
| future tense | 1st | namówię | namówimy | |||
| 2nd | namówisz | namówicie | ||||
| 3rd | namówi | namówią | ||||
| impersonal | namówi się | |||||
| past tense | 1st | namówiłem | namówiłam | namówiliśmy | namówiłyśmy | |
| 2nd | namówiłeś | namówiłaś | namówiliście | namówiłyście | ||
| 3rd | namówił | namówiła | namówiło | namówili | namówiły | |
| impersonal | namówiono | |||||
| conditional | 1st | namówiłbym | namówiłabym | namówilibyśmy | namówiłybyśmy | |
| 2nd | namówiłbyś | namówiłabyś | namówilibyście | namówiłybyście | ||
| 3rd | namówiłby | namówiłaby | namówiłoby | namówiliby | namówiłyby | |
| impersonal | namówiono by | |||||
| imperative | 1st | niech namówię | namówmy | |||
| 2nd | namów | namówcie | ||||
| 3rd | niech namówi | niech namówią | ||||
| passive adjectival participle | namówiony | namówiona | namówione | namówieni | namówione | |
| anterior adverbial participle | namówiwszy | |||||
| verbal noun | namówienie | |||||
Further reading
- namówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- namówić in Polish dictionaries at PWN