namienić
Polish
Etymology
From na- + mienić.
Pronunciation
- IPA(key): /naˈmjɛ.ɲit͡ɕ/
- Rhymes: -ɛɲit͡ɕ
- Syllabification: na‧mie‧nić
Verb
namienić pf (imperfective namieniać)
- (transitive, dated) to mention, to reference [+ o (locative) = something]
- Synonyms: nadmienić, wspomnieć
Conjugation
Conjugation of namienić pf
| singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| person | masculine | feminine | neuter | virile | nonvirile | |
| infinitive | namienić | |||||
| future tense | 1st | namienię | namienimy | |||
| 2nd | namienisz | namienicie | ||||
| 3rd | namieni | namienią | ||||
| impersonal | namieni się | |||||
| past tense | 1st | namieniłem | namieniłam | namieniliśmy | namieniłyśmy | |
| 2nd | namieniłeś | namieniłaś | namieniliście | namieniłyście | ||
| 3rd | namienił | namieniła | namieniło | namienili | namieniły | |
| impersonal | namieniono | |||||
| conditional | 1st | namieniłbym | namieniłabym | namienilibyśmy | namieniłybyśmy | |
| 2nd | namieniłbyś | namieniłabyś | namienilibyście | namieniłybyście | ||
| 3rd | namieniłby | namieniłaby | namieniłoby | namieniliby | namieniłyby | |
| impersonal | namieniono by | |||||
| imperative | 1st | niech namienię | namieńmy | |||
| 2nd | namień | namieńcie | ||||
| 3rd | niech namieni | niech namienią | ||||
| passive adjectival participle | namieniony | namieniona | namienione | namienieni | namienione | |
| anterior adverbial participle | namieniwszy | |||||
| verbal noun | namienienie | |||||
Further reading
- namienić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- namienić in Polish dictionaries at PWN