naczelny
Polish
Pronunciation
- IPA(key): /naˈt͡ʂɛl.nɨ/
Adjective
naczelny (not comparable, adverb naczelnie)
- chief, supreme
Declension
declension of naczelny
| case | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine personal/animate | masculine inanimate | neuter | feminine | virile | nonvirile | ||
| nominative, vocative | naczelny | naczelne | naczelna | naczelni | naczelne | ||
| genitive | naczelnego | naczelnej | naczelnych | ||||
| dative | naczelnemu | naczelnym | |||||
| accusative | naczelnego | naczelny | naczelne | naczelną | naczelnych | naczelne | |
| instrumental | naczelnym | naczelnymi | |||||
| locative | naczelnej | naczelnych | |||||
Noun
naczelny m pers
- primate
Declension
declension of naczelny
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | naczelny | naczelni |
| genitive | naczelnego | naczelnych |
| dative | naczelnemu | naczelnym |
| accusative | naczelnego | naczelnych |
| instrumental | naczelnym | naczelnymi |
| locative | naczelnym | naczelnych |
| vocative | naczelny | naczelni |
Further reading
- naczelny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- naczelny in Polish dictionaries at PWN