naczelnik
Polish
Etymology
Cognate with Czech náčelník and Serbo-Croatian načelnik.
Pronunciation
- IPA(key): /naˈt͡ʂɛl.ɲik/
Noun
naczelnik m pers
- head, chief, leader
Declension
declension of naczelnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | naczelnik | naczelnicy |
| genitive | naczelnika | naczelników |
| dative | naczelnikowi | naczelnikom |
| accusative | naczelnika | naczelników |
| instrumental | naczelnikiem | naczelnikami |
| locative | naczelniku | naczelnikach |
| vocative | naczelniku | naczelnicy |
Related terms
- czoło
- na czele
- naczelny
Further reading
- naczelnik in Polish dictionaries at PWN