nacvičit
Czech
Etymology
na- + cvičit
Pronunciation
- IPA(key): [ˈnat͡svɪt͡ʃɪt]
Verb
nacvičit pf (imperfective nacvičovat)
- to rehearse
Conjugation
Conjugation
Present forms | indicative | imperative | ||
singular | plural | singular | plural | |
1st person | nacvičím | nacvičíme | — | nacvičme |
2nd person | nacvičíš | nacvičíte | nacvič | nacvičte |
3rd person | nacvičí | nacvičí | — | — |
The verb nacvičit does not have present tense and the present forms are used to express future only. |
Participles | Past participles | Passive participles | ||
singular | plural | singular | plural | |
masculine animate | nacvičil | nacvičili | nacvičen | nacvičeni |
masculine inanimate | nacvičily | nacvičeny | ||
feminine | nacvičila | nacvičena | ||
neuter | nacvičilo | nacvičila | nacvičeno | nacvičena |
Transgressives | present | past |
masculine singular | — | nacvičiv |
feminine + neuter singular | — | nacvičivši |
plural | — | nacvičivše |
Related terms
- nacvičený
- nacvičování