nabawiać

Polish

From nabawić +‎ -ać.

nabawiać impf (perfective nabawić)

(transitive) to cause, to bring on [+genitive = something]
(reflexive) to contract (e.g. a disease), to develop
Synonyms: zarażać się, łapać, chorować

Conjugation of nabawiać impf

		singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nabawiać
present tense	1^st	nabawiam			nabawiamy
	2^nd	nabawiasz			nabawiacie
	3^rd	nabawia			nabawiają
	impersonal	nabawia się
past tense	1^st	nabawiałem	nabawiałam		nabawialiśmy	nabawiałyśmy
	2^nd	nabawiałeś	nabawiałaś		nabawialiście	nabawiałyście
	3^rd	nabawiał	nabawiała	nabawiało	nabawiali	nabawiały
	impersonal	nabawiano
future tense	1^st	będę nabawiał, będę nabawiać	będę nabawiała, będę nabawiać		będziemy nabawiali, będziemy nabawiać	będziemy nabawiały, będziemy nabawiać
	2^nd	będziesz nabawiał, będziesz nabawiać	będziesz nabawiała, będziesz nabawiać		będziecie nabawiali, będziecie nabawiać	będziecie nabawiały, będziecie nabawiać
	3^rd	będzie nabawiał, będzie nabawiać	będzie nabawiała, będzie nabawiać	będzie nabawiało, będzie nabawiać	będą nabawiali, będą nabawiać	będą nabawiały, będą nabawiać
	impersonal	będzie nabawiać się
conditional	1^st	nabawiałbym	nabawiałabym		nabawialibyśmy	nabawiałybyśmy
	2^nd	nabawiałbyś	nabawiałabyś		nabawialibyście	nabawiałybyście
	3^rd	nabawiałby	nabawiałaby	nabawiałoby	nabawialiby	nabawiałyby
	impersonal	nabawiano by
imperative	1^st	niech nabawiam			nabawiajmy
	2^nd	nabawiaj			nabawiajcie
	3^rd	niech nabawia			niech nabawiają
active adjectival participle		nabawiający	nabawiająca	nabawiające	nabawiający	nabawiające
passive adjectival participle		nabawiany	nabawiana	nabawiane	nabawiani	nabawiane
contemporary adverbial participle		nabawiając
verbal noun		nabawianie