mārga
See also: marga and Marga
Latgalian
Etymology
From Proto-Baltic [Term?], of uncertain origin.
- A proposed relation is Ancient Greek μορφή (morphḗ, “shape”). If correct, the semantic shift would be "shape" > "beautiful shape" > "lass".
Cognates include Latvian mērga, Lithuanian merga (whence mergina) and Old Prussian mergo.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmaːrɡa/
- Hyphenation: mār‧ga
Noun
mārga f
- bride
- (archaic) daughter
- (archaic) girl, lass
Declension
Declension of mārga (class IV noun)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | mārga | mārgys |
genitive | mārgys | mārgu |
dative | mārgai | mārgom |
accusative | mārgu | mārgys |
locative | mārgā | mārguos |
Synonyms
- (daughter): meita
- (girl, lass): meita
Coordinate terms
- jaunikis (“broom”)
References
- A. Andronov; L. Leikuma (2008) Latgalīšu-Latvīšu-Krīvu sarunu vuordineica, Lvava, →ISBN, page 10
- Wojciech Smoczyński (2021) , “mergà”, in Słownik etymologiczny języka litewskiego