annaspicare
Italian
Etymology
From annaspare + -icare. First attested in 1865.
Verb
annaspicàre (first-person singular present annàspico, first-person singular past historic annaspicài, past participle annaspicàto, auxiliary avére) (rare, intransitive)
- to stutter, to stammer [auxiliary avere]
Conjugation
Conjugation of annaspicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | annaspicàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | annaspicàndo | |||
present participle | annaspicànte | past participle | annaspicàto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | annàspico | annàspichi | annàspica | annaspichiàmo | annaspicàte | annàspicano |
imperfect | annaspicàvo | annaspicàvi | annaspicàva | annaspicavàmo | annaspicavàte | annaspicàvano |
past historic | annaspicài | annaspicàsti | annaspicò | annaspicàmmo | annaspicàste | annaspicàrono |
future | annaspicherò | annaspicherài | annaspicherà | annaspicherémo | annaspicheréte | annaspicherànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | annaspicherèi | annaspicherésti | annaspicherèbbe, annaspicherébbe | annaspicherémmo | annaspicheréste | annaspicherèbbero, annaspicherébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | annàspichi | annàspichi | annàspichi | annaspichiàmo | annaspichiàte | annàspichino |
imperfect | annaspicàssi | annaspicàssi | annaspicàsse | annaspicàssimo | annaspicàste | annaspicàssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
annàspica | annàspichi | annaspichiàmo | annaspicàte | annàspichino | ||
negative imperative | non annaspicàre | non annàspichi | non annaspichiàmo | non annaspicàte | non annàspichino |