míga
See also: miga
Faroese
Etymology
From Old Norse míga, from Proto-Germanic *mīganą, from Proto-Indo-European *meiǵʰ- (“to urinate”).
Verb
míga (third person singular past indicative meig, third person plural past indicative migu, supine migið)
- to pee
Conjugation
Conjugation of míga
| v-35 | ||||
| infinitive | míga | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | mígandi | |||
| past participle a26 | migin | |||
| supine | migið | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | mígi | mígur | mígur | míga |
| past | meig | meigst | meig | migu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | míg! | — | mígið! |
Synonyms
See also: vatn
- kasta sær av vatninum
- vatna sær
- pissa
Icelandic
Etymology
From Old Norse míga, from Proto-Germanic *mīganą, from Proto-Indo-European *meiǵʰ- (“to urinate”). Cognate with Old English mīgan; Latin mingo.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmiːɣa/
- Rhymes: -iːɣa
Verb
míga (strong verb, third-person singular past indicative meig, third-person plural past indicative migu, supine migið)
- (vulgar) to piss
Conjugation
míga — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að míga | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | migið | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | mígandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég míg | við mígum | present (nútíð) | ég mígi | við mígum |
| þú mígur | þið mígið | þú mígir | þið mígið | ||
| hann, hún, það mígur | þeir, þær, þau míga | hann, hún, það mígi | þeir, þær, þau mígi | ||
| past (þátíð) | ég meig / mé | við migum | past (þátíð) | ég migi | við migjum |
| þú meigst / mést | þið miguð | þú migir | þið migjuð | ||
| hann, hún, það meig / mé | þeir, þær, þau migu | hann, hún, það migi | þeir, þær, þau migju | ||
| imperative (boðháttur) | míg (þú) | mígið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| mígðu | mígiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
miginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | miginn | migin | migið | mignir | mignar | migin | |
| accusative (þolfall) | miginn | migna | migið | migna | mignar | migin | |
| dative (þágufall) | mignum | miginni | mignu | mignum | mignum | mignum | |
| genitive (eignarfall) | migins | miginnar | migins | miginna | miginna | miginna | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | migni | migna | migna | mignu | mignu | mignu | |
| accusative (þolfall) | migna | mignu | migna | mignu | mignu | mignu | |
| dative (þágufall) | migna | mignu | migna | mignu | mignu | mignu | |
| genitive (eignarfall) | migna | mignu | migna | mignu | mignu | mignu | |
Note: the past forms mé, mést are much less common than meig, meigst.
Synonyms
- (to piss): hlanda (vulgar), pissa (less objectionable), kasta vatni (a strong euphemism)
Derived terms
- mígandi rigning/vera mígandi rigning (raining cats and dogs)
- mígandi fullur (pissed, pissed to the gills, pissed as a newt)