mæta
See also: mäta
Icelandic
Etymology
From Old Norse mœta, from Proto-Germanic *mōtijaną. Compare Norwegian møte, Danish møde, Swedish möta.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmaiːta/
- Rhymes: -aiːta
Verb
mæta (weak verb, third-person singular past indicative mætti, supine mætt)
- (transitive, takes dative object) to meet, to encounter
- Ég mætti vini mínum á safninu.
- I met my friend at the museum.
- Ég mætti vini mínum á safninu.
- (transitive, takes dative object) to confront, to face, to brave, to breast
- Við mætum óvininum við dögun!
- We face our enemy at dawn!
- Við mætum óvininum við dögun!
- (intransitive) to turn up, to show up, to come, to appear
- Ég mætti ekki í afmælið þitt af því að ég var veikur.
- I didn't come to your birthday because I was sick.
- Hve margir mættu?
- How many showed up?
- Fundarstjórinn mætti ekki í veisluna.
- The chairman didn't turn up at the party.
- Ég mætti ekki í afmælið þitt af því að ég var veikur.
Conjugation
mæta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) | að mæta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | mætt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | mætandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég mæti | við mætum | present (nútíð) | ég mæti | við mætum |
| þú mætir | þið mætið | þú mætir | þið mætið | ||
| hann, hún, það mætir | þeir, þær, þau mæta | hann, hún, það mæti | þeir, þær, þau mæti | ||
| past (þátíð) | ég mætti | við mættum | past (þátíð) | ég mætti | við mættum |
| þú mættir | þið mættuð | þú mættir | þið mættuð | ||
| hann, hún, það mætti | þeir, þær, þau mættu | hann, hún, það mætti | þeir, þær, þau mættu | ||
| imperative (boðháttur) | mæt (þú) | mætið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| mættu | mætiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
mætast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) | að mætast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) | mæst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) | mætandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses | ||||
| indicative (framsöguháttur) | subjunctive (viðtengingarháttur) | ||||
| present (nútíð) | ég mætist | við mætumst | present (nútíð) | ég mætist | við mætumst |
| þú mætist | þið mætist | þú mætist | þið mætist | ||
| hann, hún, það mætist | þeir, þær, þau mætast | hann, hún, það mætist | þeir, þær, þau mætist | ||
| past (þátíð) | ég mættist | við mættumst | past (þátíð) | ég mættist | við mættumst |
| þú mættist | þið mættust | þú mættist | þið mættust | ||
| hann, hún, það mættist | þeir, þær, þau mættust | hann, hún, það mættist | þeir, þær, þau mættust | ||
| imperative (boðháttur) | mæst (þú) | mætist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| mæstu | mætisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
mættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | mættur | mætt | mætt | mættir | mættar | mætt | |
| accusative (þolfall) | mættan | mætta | mætt | mætta | mættar | mætt | |
| dative (þágufall) | mættum | mættri | mættu | mættum | mættum | mættum | |
| genitive (eignarfall) | mætts | mættrar | mætts | mættra | mættra | mættra | |
| weak declension (veik beyging) | singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | masculine (karlkyn) | feminine (kvenkyn) | neuter (hvorugkyn) | ||
| nominative (nefnifall) | mætti | mætta | mætta | mættu | mættu | mættu | |
| accusative (þolfall) | mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
| dative (þágufall) | mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
| genitive (eignarfall) | mætta | mættu | mætta | mættu | mættu | mættu | |
Synonyms
- (to meet): hitta
- (to come, to show up): koma
- (to confront): horfast í augu við, takast á við, bjóða birginn, standa andspænis
Derived terms
- mættur
- mætast
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.
Anagrams
- tæma
Old Swedish
Etymology
From Old Norse meta, from Proto-Germanic *metaną.
Verb
mæta
- to measure
- to estimate
Conjugation
Conjugation of mæta (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | mæta | — | |||
| participle | mætandi, mætande | mætin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | mæter | mæti, mæte | — | mat | māti, māte |
| þū | mæter | mæti, mæte | mæt | *mast | māti, māte |
| han | mæter | mæti, mæte | — | mat | māti, māte |
| vīr | mætum, mætom | mætum, mætom | mætum, mætom | mātum, mātom | mātum, mātom |
| īr | mætin | mætin | mætin | mātin | mātin |
| þēr | mæta | mætin | — | mātu, -o | mātin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | mæts | mætis, mætes | — | mats | mātis, mātes |
| þū | mæts | mætis, mætes | — | *masts | mātis, mātes |
| han | mæts | mætis, mætes | — | mats | mātis, mātes |
| vīr | mætums, -oms | mætums, mætoms | — | mātums, mātoms | mātums, mātoms |
| īr | mætins | mætins | — | mātins | mātins |
| þēr | mætas | mætins | — | mātus, mātos | mātins |
Descendants
- Swedish: mäta