mângâietură
Romanian
Etymology
From mângâie + -eturăi.
Noun
mângâietură f (plural mângâieturi)
- (obsolete) mercy
Declension
Declension of mângâietură
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) mângâietură | mângâietura | (niște) mângâieturi | mângâieturile |
genitive/dative | (unei) mângâieturi | mângâieturii | (unor) mângâieturi | mângâieturilor |
vocative | mângâietură, mângâieturo | mângâieturilor |
References
- mângâietură in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN