Ankönnen
German
Noun
Ankönnen n (genitive Ankönnens, no plural)
- gerund of ankönnen
Declension
Declension of Ankönnen (uncountable)
singular | |||
---|---|---|---|
indef. | def. | noun | |
nominative | ein | das | Ankönnen |
genitive | eines | des | Ankönnens |
dative | einem | dem | Ankönnen |
accusative | ein | das | Ankönnen |