myrra
Faroese
Etymology
From Old Norse mirra, from Latin myrrha, from Ancient Greek μύρρα (múrrha), from a Semitic root M-R-R meaning bitter. Compare Arabic مُرّ (murr, “bitter”), Hebrew מֹר (“bitterness, acrimony”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmɪɹːa/
- Rhymes: -ɪɹːa
Noun
myrra f (genitive singular myrru, uncountable)
- (biblical) myrrh
Declension
Declension of myrra (singular only) | ||
---|---|---|
f1s | singular | |
indefinite | definite | |
nominative | myrra | myrran |
accusative | myrru | myrruna |
dative | myrru | myrruni |
genitive | myrru | myrrunnar |
Latin
Alternative forms
- murra
- myrrha
Noun
myrra f (genitive myrrae); first declension
- Alternative form of murra
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | myrra | myrrae |
Genitive | myrrae | myrrārum |
Dative | myrrae | myrrīs |
Accusative | myrram | myrrās |
Ablative | myrrā | myrrīs |
Vocative | myrra | myrrae |
Middle English
Noun
myrra
- Alternative form of mirre
Portuguese
Noun
myrra f (usually uncountable, plural myrras)
- Obsolete form of mirra.