mutus
Catalan
Pronunciation
- (Balearic, Central, Valencian) IPA(key): /ˈmu.tus/
Adjective
mutus
- masculine plural of mutu
Latin
Etymology
From an imitative Proto-Indo-European root *mewH- related to Sanskrit मूक (mūka, “mute”).
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈmuː.tus/, [ˈmuːt̪ʊs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmu.tus/, [ˈmuːt̪us]
Adjective
mūtus (feminine mūta, neuter mūtum); first/second-declension adjective
- mute, dumb, silent
- (New Latin) Used as a specific epithet.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | mūtus | mūta | mūtum | mūtī | mūtae | mūta | |
Genitive | mūtī | mūtae | mūtī | mūtōrum | mūtārum | mūtōrum | |
Dative | mūtō | mūtō | mūtīs | ||||
Accusative | mūtum | mūtam | mūtum | mūtōs | mūtās | mūta | |
Ablative | mūtō | mūtā | mūtō | mūtīs | |||
Vocative | mūte | mūta | mūtum | mūtī | mūtae | mūta |
Descendants
Descendants
- Aromanian: mut
- Asturian: mudu
- Catalan: mut
- English: mute
- Esperanto: muta
- French: muet
- Friulian: mut
- Galician: mudo
- German: Muta f
- Italian: muto
- Occitan: mut
- Piedmontese: mut
- Portuguese: mudo
- Romanian: mut
- Sardinian: mudu, mutu
- Sicilian: mudu, mutu
- Spanish: mudo
- → Proto-Brythonic: *mʉd
- Middle Welsh: mut
- Welsh: mud
- Middle Welsh: mut
References
- “mutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mutus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- mutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
Anagrams
- sutum