mutlu son

mutlu son

Turkish

Pronunciation

• IPA^(key): [mutɫu sɔn]

Noun

mutlu son (definite accusative mutlu sonu, plural mutlu sonlar)

1. happy ending

Declension

Inflection
Nominative	mutlu son
Definite accusative	mutlu sonu
	Singular	Plural
Nominative	mutlu son	mutlu sonlar
Definite accusative	mutlu sonu	mutlu sonları
Dative	mutlu sona	mutlu sonlara
Locative	mutlu sonda	mutlu sonlarda
Ablative	mutlu sondan	mutlu sonlardan
Genitive	mutlu sonun	mutlu sonların
Possessive forms Singular Plural 1st singular mutlu sonum mutlu sonlarım 2nd singular mutlu sonun mutlu sonların 3rd singular mutlu sonu mutlu sonları 1st plural mutlu sonumuz mutlu sonlarımız 2nd plural mutlu sonunuz mutlu sonlarınız 3rd plural mutlu sonları mutlu sonları
Predicative forms Singular Plural 1st singular mutlu sonum mutlu sonlarım 2nd singular mutlu sonsun mutlu sonlarsın 3rd singular mutlu son mutlu sondur mutlu sonlar mutlu sonlardır 1st plural mutlu sonuz mutlu sonlarız 2nd plural mutlu sonsunuz mutlu sonlarsınız 3rd plural mutlu sonlar mutlu sonlardır